سیزده بدر 1391

بهارم دخترم از خواب برخیز

شکرخندی بزن شوری برانگیز

گل اقبال من ای غنچه ناز 

بهار آمد تو هم با او بیامیز

بهارم دخترم آغوش واکن 

که از هر گوشه گل آغوش واکرد 

زمستان ملال انگیز بگذشت

بهاران خنده بر لب آشنا کرد 

بهارم دخترم صحرا هیاهوست 

چمن زیر پر و بال پرستوست 

کبود آسمان همرنگ دریاست

کبود چشم تو زیباتر از اوست 

بهارم دخترم نوروز آمد

تبسم بر رخ مردم کند گل 

تماشا کن تبسم های او را 

تبسم کن که خود را گم کند گل 

بهارم دخترم دست طبیعت 

اگر از ابرها گوهر ببارد 

وگر از هر گلش جوشد بهاری 

بهاری  از تو زیباتر نیارد 

بهارم دخترم چون خنده صبح 

امیدی میدمد در خنده تو 

به چشم خویشتن می بینم از دور 

بهار دلکش آینده تو

و باز من ودادشم

کودکیم را دوست داشتم

      روزهایی که

                  به جای دلم

                             سر زانوهایم زخمی بود...